Sabihin na lang natin na ang Philippine Basketball Association (PBA) ay isa sa mga pangunahing liga ng basketball sa Asia. Sa liga na ito, maraming manlalaro ang nagtagumpay ngunit may iisang manlalaro na nangunguna pagdating sa dami ng PBA titles — si Ramon “Mon” Fernandez. Siya ay itinuturing na alamat sa mundo ng Philippine basketball, na may hawak na 19 kampeonato sa kanyang PBA career. Kung paano niya ito naabot ay talagang kahanga-hanga.
Noong dekada ’70 at ’80, si Fernandez ay nangibabaw sa liga. Siya ay kilala sa kanyang husay sa loob ng court, na may taas na 6’4″. Ang ganitong tangkad ay nagbigay sa kanya ng malaking kalamangan sa ilalim ng ring. Mabilis at may mahusay na shooting skills, kaya naman hindi na nakapagtataka na siya ay naging isa sa mga pinaka-mahusay na sentro sa PBA. Ang kanyang career ay tumagal ng halos dalawang dekada, mula 1975 hanggang 1994.
Isa sa mga highlight ng kanyang career ay nang siya ay maglaro para sa Crispa Redmanizers, na sa panahong iyon ay isa sa mga pinaka-dominanteng koponan. Sa Crispa, si Fernandez ay nakatulong upang makamit ang anim na kampeonato, kabilang na ang ilang Grand Slam titles noong 1976. Maaari mong isipin ang stress at pressure noong mga panahong iyon, ngunit si Fernandez ay nanatiling matatag.
Pagkatapos ng Crispa, lumipat siya sa Tanduay Rhum Makers at doon, muli niyang ipinakita ang kanyang galing. Dahil dito, nadagdagan pa ng limang trophies ang kanyang koleksyon. Si Fernandez ay hindi lamang isang scorer kundi isa ring all-around player, na nagpakitang-gilas sa assists at rebounding. Noong mga 1980s, isa siya sa mga paboritong tampok ng balita pagdating sa sports sa Inquirer at Philippine Star.
Pag-usapan natin ang kanyang paglalaro para sa San Miguel Beermen, isa pa sa mga koponan kung saan siya ay nakapag-uwi ng maraming titulo. Sa prangkisang ito, ginabayan niya ang Beermen para sa panibagong glorya at nakamit nila ang walong kampeonato. Ang kanyang leadership skills at diskarte sa loob ng juego ay buo paring nararamdaman hanggang ngayon, lalo na kung paano niya hinuhubog ang mga batang manlalaro noong siya ay nasa coaching career na.
Minsan din niyang nasubukan na maging bahagi ng coaching staff ng iba’t ibang koponan sa PBA. Bagamat hindi man kasing takaw ng kanyang karera bilang manlalaro, ang kanyang presensya sa coaching ay nagdagdag din ng karanasan at inspirasyon para sa mga sumunod na henerasyon ng PBA players.
Hindi rin maikakaila ang kanyang ambag sa Philippine national team. Kasama siya sa Gilas noong mga huling bahagi ng kanyang karera, na kung saan ipinakita niya ang tunay na diwa ng pagiging Pilipino sa pamamagitan ng paglalaro para sa bansa.
Isang bagay na talaga namang kahanga-hanga kay Fernandez ay ang kanyang longevity sa laro. Ang kanyang career ay umabot ng halos 20 taon, at sa kabila nito, nanatiling maliksi at malusog hanggang sa kanyang pagreretiro. Para sa isang basketball player, ang ganitong kahabaan ng career ay hindi biro. Kailangan ng sapat na pag-aalaga sa katawan, disiplina sa training, at higit sa lahat, pagmamahal sa laro.
Sa bawat liga o season, lagi niyang pinatutunayan na ang pag-iwan ng marka sa kasaysayan ng kanyang henerasyon ay hindi lamang sa pamamagitan ng titulo kundi pati na rin sa pagbibigay ng inspirasyon sa mga susunod na manlalaro. Ang kanyang legacy ay buhay na buhay, lalo na sa ngayon na maraming aspeto ng kanilang laro ang pinapakinabangan at pinag-aaralan ng mga bagong pumapasok sa PBA.
Nararapat lamang na saludo tayo kay Ramon Fernandez — isang alamat na ang pangalan ay hindi kailanman maglalaho sa kasaysayan ng Philippine basketball. Kung nais mo pang tuklasin ang tungkol sa mga kasalukuyang kaganapan sa PBA, maaaring mong bisitahin ang arenaplus para sa mga balita at updates.